جمعه

بحر ساقي

گر دمي ساغر تهي از مي شود
جان ما راهي به سوي وي شود

ليکن اين دم خود شده محتاج مي
يارب اين ساقي ز جامت حي شود

84/10/9





نغمه هاي نو رسيده

ساقيا يک جرعه از جامت به جان ما بنوشان
در دل سختي ز مستي جامه اي بر غم بپوشان

بهر اين ديوانگان مست گشته بي خود از خود
حاليا يک نغمه اي از بطن جان خود بجوشان

84/10/9





پرده دران

فاش گويم بر هر جن و بشر
که شدم عاشق او از دل و سر

من بگفتم به زبان راز دل خويش کنون
هر که نشنيد بدان کو شده کر

84/10/9





سخن مگو که کلامت بسوزاند

گر که رهرو به ره عشق کند بحث و جدل
کام او را به گس مي بنما همچو عسل

ز آن پس از دور نگاهش به رخ يار فکن
تا شود بي دل و خمار چو بوده ز ازل

84/10/9

Rumi's secret

پای استدلالیان چوبین بود
پای چوبین سخت بی تمکین بود

مزرعه مترسک ها

چونان مترسکي پوشالي که خنده بر لبانش ماسيده و کاه در درونش غمباد کرده بر من پوزخند ميزني ؛ نگارين چهر چينا چين چون چوبي ميان چرخ

معاشقه ات با زاغ مهاجر را حاصلي جز خاکستر نيست
ترحم ام را به نظاره بنشين اي کلاغ توهم هاي تلخ

گويي تمسخر مردمان ام را توان ديدن هست
ليکن بر فرياد کودکي ام طاقتي نيست

مي گذرد

و مستانه مي گريد آنزمان که پوشالي بودن بازوانش را انکاري نيست جز فرياد
و ملتمسانه به من نگاه مي کند که شايد مرحمي

حضورش را اثباتي نيست هرگز

پياميه

ته ته هر غروب دلگير امروز ، طلوع صبح فرداست
روشن و حاصلخيز

. . .

پي نوشت : خوبه که آدماي خوب رو دوست داشته باشي ، هرچند که اونا دوستت نداشته باشن

شب يلدا

ساقيا مست شده از قدحت کام دلم
مطربا صبح شده از نظرت شام دلم

جام ما گر شده تلخ از مي انگور ولي
حاليا قند شده در دل اين جام دلم

84/10/1

آن شور ارغواني

و بوسه زنان وجودش در وجودم تاب مي خورد
پيچ در پيچ
چونان برگي که با باد معاشقه مي کند
ليکن کجاست چشمي
که رنگ ارغواني لب هاي باد را نظاره کند
همانا برگ از آن بوسه او زرد و سرخ و ارغواني مي شود

اشک و باران

اشک من هم ناله با باران شده
اين دلم بي تاب غمخواران شده

ميکده يک لحظه بي مستان شده
ساقي ما لحظه اي نالان شده

ليک او داند که چون کرده به ما
از فريب اش عالمي حيران شده

چون که باز آيند مستان در برش
دم به دم پيمانه پر پيمان شده

آنقدر از خم خود بخشد به ما
کين جگر از لطف او سوزان شده

هر زمان افزون شود لطفش به ما
جان ما هم عاشق جانان شده

مستي و ديوانگي ما کنون
نيست موجودي کزو پنهان شده

اين دل يکتا ز بوي زلف او
بي خود و مست و غزلخوانان شده

اين شبم پر فر و شادي و شعف
در پناه ساقي ياران شده

84/9/27

که يک کرشمه تلافي صد جفا بکند

يه رفيقي داشت درباره اين مي گفت که بايد به چيزي دل بست که هميشگي باشه
و دائمي ، نه اينکه فاني و از بين رفتني
گفتم آره
هميشه باشه ولي تو طول مدت هميشه اش ، هميشه نباشه
مي دوني چه جوري ؟
يعني تو طول مدت عمرش هميشه حاضر نباشه
مثل آفتاب
هميشه ( طول عمر ما ) هست ولي در طول اين مدت وجودش ، هميشه حضور نداره

وجود و حضور
ميگما ، اصلا وجود وابسته به مکانه ؟
يعني وابسته به حضوره ؟
يعني ميشه يه چيزي موجود باشه ولي غايب باشه ؟
يا يه جا غايب باشه و يه جا حاضر
ما خيلي مفهوم داريم که فقط مفهوم هستند و در ماده حضور ندارند
پس ميشه يه موجودي داشته باشيم که تو خيلي محيط ها حاضر نباشه

مي گفتيم
بحث از حضور خورشيد بود
که شب ها ناز ميکنه
ولي نشوني و نورش هست
در واقع نصف مدت عمرش ( براي ما ) غايبه
ولي اين حضورش ، غيبتش رو جبران ميکنه
نه تنها جبران ميکنه ، بلکه اگر اين حضورش بيشتر يا کمتر بشه ، اصلا کلي از چيزا به هم ميخوره
يعني هست ولي گاهي حضور نداره ، يه حرکت نوساني بين حاضر و غايب

چنان نماند و چنين نيز هم نخواهد ماند

دافعه مصنوعي

گاهي جذب مي شوي بدون اينکه جاذب قصد جذب داشته باشد
. . .
. . .
. . .
و چه تلخ است که جاذب از ترس مجذوب شدگان ترک جاذبه کند

يادآوري

تا شب نرود روز نمي آيد
تا غم نرود شادي رخ نمي نمايد
تا گرما باشد سرما جرات حضور ندارد

هميشه اين نکته برام جالب بود که چرا وقتي داشتيم تو دوره ابتدايي کلمات متضاد رو مي خونديم شب و روز رو به عنوان کلمات متضاد معرفي نمي کنن
و همچنين زن و مرد رو

تا عظمت باشد پستي بي مکان است
تا وجود باشد عدم موجود نيست

آري موجوديت عدم ، محتاج عدم حضور وجود است
هرچند که گاهي اصالت وجودي را به مفاهيمي مي دهيم که ذاتا پايدار نيستند

بوي گيسوي تو برده دل ما را نظري

گفتم که روم سوي تو رو نو نکنم
اين تن ز تنت دوباره بو نو نکنم

اما چو ببينم سر گيسوي تو را
مستي نگذارد که هوا به سوي جو نو نکنم

84/9/20

مانور

فرق هست بين جنگ با دشمن فرضي و جنگ با کسي که تشنه خونته
فرق هست بين تمرين شاد بودن و خنديدن از ته دل
فرق هست بين تجربه يک کار هنري و هنرمندانه گفتن و ساختن
گاهي يه انگيزه يه فعل رو به جلو ميبره
مثل وقتايي که داري تمرين ميکني واسه يه بازي يا يه اجرا
اين تمرين زماني زيبا ميشه که تو اون هم انگيزه داشته باشي
يعني در طي رسيدن به هدف خود مسير رو دوس داشته باشي
نه فقط هدف رو
آخه اگر فقط هدف رو دوس داشته باشي بايد مسير رو تحمل کني
و اين از زيبايي ميندازتش
خيلي وقتا شما ميخواي فقط يه کار رو تجربه کني
مثل زماني که نقاش بي هيچ قصدي يه مدل رو انخاب ميکنه و شروع ميکنه به کشيدنش
حتي ممکنه نشناسدش
و هيچ حسي نسبت بهش نداشته باشه
يا مثلا همون حسي رو بهش داشته باشه که به بقيه داره
بعد ملت ميشينن و ميگن که اون حتما مدلش رو دوس داشته که کشيدتش
اون داره کشيدن رو تجربه ميکنه
يعني ابزارش رو تقويت ميکنه
اين خودش براش جالب و دوست داشتنيه
اون براي اينکه بتونه پرتره زيبايي از اون که دوسش داره رو بکشه مجبوره تمرين کنه
تا بتونه تو اون روز بهترين باشه
زماني اون تمرين ها زيبايي دارن که اون اين تجربه کردن رو هم دوس داشته باشه
شايد همون جور که يه بسکتباليست بايد تمرين دويدن سرعت هم بکنه
اين ابزار کارشه
هرچند که وقتي ميدوه هيچ حلقه اي مقابلش نيست
ولي انگيزه داره
چون همين مسير رسيدن به هدف رو تحمل نميکنه
بلکه ارزشش رو ميدونه
اگر ما ارزش مسير رو بدونيم ، جنگ با دشمن فرضي هم برامون شيرين ميشه و نتيجه کار زيبا از آب در مياد

بنويسيد

علم بهتر است يا عشق ؟

بي پرده نقاشي چو من

ديدم درون آينه رنگي ز ماهي خوش جبين
ليکن رخش در آن نظر بود از مصائب بس حزين

من هم کشيدم خنده اي بر لعل غمگين لبش
در پاسخ اين مدتي کو داد ما را درس دين

84/9/15

خود انسرينگ

ميدونين ، بعضي از بچه ها هستن که خيلي اشتباه ميکنن
ســــــــکـــــــــــوت
سکوت
آره ، ولي بعضي ها هم هستن که يه اشتباه رو شونصد بار تکرار نمي کنن

قدرت و غرور

براي خودم نگرانم
از خودم مي ترسم
از من مي ترسم

خطابه

رسما از کليه عزيزان و دوستان و دشمناني که به نحوي اجازه مي دهند تا به آنان محبت کنم ممنونم
همچنين همه آناني که در انجام کارهاي خوب قبول مفعوليت مي کنند
به قول بعضي ها : مشتري جزئي از پرسنل شرکت شماست
اين افراد کليه افرادي که اينجانب ريا کارانه و مغرضانه به آنها خوبي کرده ام را نيز شامل مي شوند

ماژوليشن

تازگي خيلي به بلاگ جناب نيک آهنگ خان سر ميزنم
آخه خيلي دوسش دارم
خوندن چند روزه و مداوم وبلاگش منو ياد اون وقتا انداخته که روزي بيست و هفتا و نصفه اي پست مي نوشتم
اصلا يه مدولاسيون ( تغيير مد ) اساسي در من ايجاد کرده ( خدا خيرت نده رفيق ) ، انگاري کلا از مينور ، ماژور شدم
يادمه يه بنده خدايي مي گفت من اگر کاره اي بودم گامهاي مينور رو حرام اعلام ميکردم ( اصالت شادي ) ، آره مي گفتم ، خوندن اين پست هاش کلا ما رو اکتيو کرده
هرچند که خودم اثرات منفي و مثبت برتري کيفيت بر کميت و برعکس رو دارم مي بينم

عقب ماندگي مضمن

يه مدته ( چن سالي ) که همش احساس مي کنم عقبم
ولي انگاري ( گوش شيطون کر ) اين احساس خيلي هم بد نيست ، البته اگر منجر به نا اميدي نشه
چون آدميزاد رو به حرکت واميداره
هرچند که عقب بودم و هستم ولي شتابم براي حرکت خوب بوده
ياد فيزيک افتادم
مفاهيمي که مشتق همديگه بودن
جابجايي ، سرعت ، شتاب و اون يکي که يادم نمي آد ( مشتق شتاب بود ) من الان از قافله خيلي عقبم و لي با يه شتاب خوب دارم جلو مي رم ، البته دقيق نمي تونم تغييرات شتابم رو بررسي کنم ، اصلا نمي دونم شتابم ثابته يا متغيير
به قول بعضي ها : تيز دوم تيز دوم تا به سواران برسم