شيدايي

خوش زمانی باشد ای دل از رخش شیدا شدن
دل سپردن عاشقی با جان جان تنها شدن

یک زمان دنیای دون نادیدن از دیوانگی
شمس را دیدن بر او پروانه بی پروا شدن

در برش رقصیدن از او خواندن از مستانگی
چشم تن بستن ز نور روی او بینا شدن

ره سپردن سوی آن بیجا و از بی خانگی
آتش اندر خود زدن مجنون آن بیجا شدن

در دل دریای بی پایانش از دردانگی
گوهرین جان سفتن و غواص آن دریا شدن

در سرایی خواندن از سیمرغ و از افسانگی
مرغ سالک بودن از خود رفتن و عنقا شدن

کمتر از چوبی نباشی عاشق از حنانگی
خوش بخوان آری بود یکتا و بی همتا شدن



و. يگانه
يکم تير ماه 1387

باز آی

با درد و غم از روز ازل یار شدم
لیکن همه سختی ز تو هموار شدم

بیچاره کسی که عهد از یاد برد
مردار بدم ز نور گلزار شدم



و. يگانه
15 تیر ماه 1387

دل و جان

ما جان فشانده ایم دلا در هوای دوست
لیکن عنایتی نشد ای جان لقای دوست

دل را نثار دوست نمودیم و خسته جان
سر تا قدم خراب و خمار از صفای دوست

چون دل قدم به عالم اسرار می نهاد
حیران شد از نوای تو گویی نوای دوست

جان سجده ای بکرد و چو پروانگان بسوخت
آتش بزد به دیده و دل آن بلای دوست

ای ساقی این زمان به خودم خوان که آب خم
باشد دوای درد و حیات و شفای دوست

مستم کن از شراب و ز خود فارقم نما
در من نه جای من که همان جاست جای دوست

دل رفت و دیده آینه ای شد ز نور او
جان شد یگانه ای که بخواند برای دوست



و. يگانه
26 خرداد ماه 1387

اسرار کلام

اندر پی نورش همه ظلمات بدر
فارق ز جهان از خم او جام ببر

او شمع جمال است چو پروانه بپر
چرخی بزن و نور شو از پای به سر



و. يگانه
23 خرداد ماه 1387
متأثر از رساله آواز پر جبرئيل شيخ شهاب الدين سهروردي