مست و خرابم

تقديم به جناب هماي گيلاني


من مست و خرابم مده زین باده انگور
دیوانه از آن مه زده ام کاسه ای از نور

چون مستی من دید شراب از رخ جانان
رخساره بپوشید که خود شاهی و من مور

دریا زده ام مستم از آن بحر خروشان
این باده به پیشم همه بیچاره و مخمور

جام ام نشد از باده صافی تو خالی
فردوس برین در دل صوفی است مرو دور

زان دم که بگفتم ملکا خسرو مایی
سور است دمادم به دلم زان می پرشور

انگور برآيد سر خاکم که عزیزان
آن گور يگانه است مگریید بر آن گور

امشب همه مستند بخوانید و بنوشید
کندر دل دوزخ ندهندت می انگور



و. يگانه
26 فروردین 1387