سراي تو

در سرای تو ندیدم ز تو خوشتر رویی
پر ز بوی گل و ریحان تو شد هر کویی

روی هر سو بکنم جلوه رویت بینم
سوی دریای تو خود گشته روان هر جویی

سر بگردانم و بینم همه مستان خاموش
دست در باده و آن دست خم گیسویی

ذکر مستانه بگویند و بخوانند از تو
جمله اندر طلب وصل کمان ابرویی

هرکجا نام تو باشد چه به مسجد چه کنشت
سوی بالاست کجا غیر تو بینم سویی

ساقیا آن رخ زیبا بنما دوری چند
تا درم ستر و حجاب از بر هر رهپویی

این یگانه ز تو خوانده است سخنهایی خوش
خوشتر آن لحظه که اسرار نهان خود گویی



و. يگانه
اصفهان / دوم اردي بهشت 1387