بزم هفتم

چـه مـبـارک شـده اين بـزم مـنـور ساقي
شد برون از دل و جان نقش مکدر ساقي

برسـان جـرعـه اي از آن مـي صـاف باقي
آنـچـه شــد روز ازل بـر تــو مـقـدر ساقي

و. يگانه
86/5/14

در آتش او دود شو

رو رو روان شـــو رود شـــو
مي سوز و بر تش دود شو

اين خواب و خور را ترک کن
فـــارق ز ضـر و ســـود شـو

خواهي که بر عرشش رسي
بــر فــرش جــانـش پـــود شو

ايــن تـار و پــود تـن بــدر
خود تاري از آن عود شو

چون عود مي سوز و بخوان
در بــــزم مـــا نـــابـــود شــو

هم بود و هم نابود شو
نابوده شو پس بود شو

در کــارزار عــاشــقــي
برکن زره بي خود شو

پـروانـه گـفـتـن کـم کـنـد
چـون جـامـه پـرهـود شو

يکتا سـخـن گفتي کنون
ره مانده بس رو زود شو

و. يگانه
86/4/28

اي جان جانان

اي جــان جــانــان رحـمـتـي کانــدر رهت درمــانـده ام
کــن يـک نـظـر کـز غـيـر تـو از هـر سـرايــي رانـده ام

چـشـم ام بـه تـو روشـن شود نوري فکن بر اين دلم
گويـي کــه الا روي تــو روي از هــمــه پـوشـانـده ام

گر تيغ و شمشيرم زني دست از تو کي مي برکشم
از هـرچــه الا هـو بــود لا گــشــتـه سـر پـيـچـانـده ام

يک جرعه اي در جام من افشان که سر افشان کنم
من پيش مهرويي چو تو سر سهل جان افشانده ام

نـــور هــمــه عـالــم تــويـــي هــر خـوبـرويـي آيـنـه
گـفـتـي که بر هـر بـيدلـي نـوري ز خـود تـابـانـده ام

ساغر ز ساقي خوش بود چون نور شمس از ماه نو
من آب جان افزا چه خوش از ساقي ات بستانده ام

يــکــتــا بــزن جــامــي دگــر بــا مــا بـگـو رازي دگـر
کـز هـر کـلام اين سـخـن سـري ز راهي خـوانـده ام

و. يگانه
86/5/1