به در بر

براي سيد خليل عالي نژاد که گفت

هيچ اگر سايه پذيرد ما همان سايه هيچ ايم


گرچه شب تاريک است
ليک از سايه خبر نيست در آن
ور بود سايه ز نور مه شب تاب من است
که خود از شمس منور شده است

و گر از جانب ما ناله ناسازي هست
يا شبانه سخني مي شنوي
خود ز زخمي است که ناسور شده

و بدان جان دلم

که شب ام سايه اين من به من است
يا که نقشي است از آن من در من
شايدام آينه من بر من

و من اينجا شده ام دلشده آن سخن از هيچ شدن وآن سايه
و بديدم که خود از نور شده بود هم او

و. يگانه
84/11/4