شبانه ها
شبانه اول
شب سکوتش را تکرار مي کند
و من تنهايي هايم را
ساعت ها مي گذرند
و من دلشادم از زندگي
شبانه دوم
شب از نيمه گذشت و خواب پيدا نيست
قلمي بر کاغذي رفت و نشاني از کلامي نيست
گر اين شاعر حزين باشد کي انگيزد کلامي خوش
بيا اي صبح که اکنونم بجز درد فراقش نيست
0 Comments:
Post a Comment
<< Home