در وصف حسن جانان

من ترک عشق و شاهد و ساغر چه سان کنم
می سوزد اندرونم و حاشا عیان کنم

گویی کرشمه ای و هزاران اشارت است
گفتم کنایتی و مکرر بیان کنم

صاحب نظر شنید و مرا نکته ای بگفت
غافل مشو ز قافله ره گل نشان کنم

بیچاره آنکه نور جمالش ندید و رفت
نادیده نور روی تو کی ترک جان کنم

ساقی به غمزه ای غم از این جان و تن ببر
تا پر کشم عزیمت دیگر جهان کنم

هم جان و هم تنی هم از این هردو برتری
جانا چگونه وصف جمالت توان کنم

ما سرخوش از شراب توایم ای دریغ و درد
روزی که ترک مستی و پیر مغان کنم

یکتا حدیث خوش به امید وصال خوان
کان دم سماع شوق تو تا آسمان کنم

وجدی و حالتی نه چنان خوش که خوشتر است
پنهان ز حاسدان نظری در نهان کنم



سرایش : 17 مرداد 1388
نگارش : 6 شهریور 1388