ما خود ز ازل دوست پرست آمده ايم

بـه هـيـچ دور نخواهند يـافت هشيارش
چنين که حافظ ما مست باده ازل است

"حافظ"



نه اين زمان دل حافظ در آتش هوس است
کـه داغـدار ازل هـمـچـو لالـه خـودروسـت

"حافظ"



در ازل داده اسـت مـا را سـاقـي لـعـل لـبـت
جرعه جامي که من مدهوش آن جامم هنوز

"حافظ"



در ازل پـرتـو حـسـن ات ز تـجلي دم زد
عشق پيدا شد و آتش به همه عالم زد

"حافظ"


مـا روز ازل جامـي جـانانه زديم اي دل
زان آب طـرب افزا پـيمانـه زديـم اي دل
ايـن باده انگـوري کي مست کند ما را
آتش به همه عالم رندانه زديم اي دل

و. يگانه
86/3/12