هر کو نکند فهمي

اشک او تاب مرا ببريده است
ناله اش سنگ بيابان کرده مست

گر صدايم دل بسوزاند تو را
دشمن اش را هر دمي گردان تو پست

و. يگانه
اسفند هشتاد و چهار