Home | RSS | Email | Tumblr | Twitter | Facebook | Friendfeed | Twitxr

Thursday, July 15, 2004

بي من مرو



دزديـــــده چون جـــــان ميروي اندر ميان جان مــــــن
ســــــــرو خرامان مـــني اي رونق بســــــــــتان مــــن

چــــون ميروي بي من مرو اي جــانِ جان بي تن مرو
وز چشـــــم من بيرون مشـــو اي شعله تابان مـــــن

بي پا و ســـــر كردي مرا، بيخواب و خـــور كردي مرا
ســــرمست و خندان اندرآ ، اي يوســــف كنعان من

هفت آســـــمان را بـــر درم، وز هفـــت دريا بگــــذرم
چـــــون دلبرانه بنگــــري، در جان ســـرگردان مـــــن

يك لحظه داغـــم ميكشي، يكـــدم به باغم ميكشي
پيش چـــــراغم ميكشي، تا وا شـــود چشمان مــن

از لطفِ تو چون جان شدم، وز خويشتن پنهان شدم
اي هســـتِ تو پنـهان شده، در هستيِ پنهان مـــن

منزلگهِ مــــا خاك ني، گـــــر تن بـــــــريزد باك نـــي
انديشـــــه ام افلاك ني، اي وصـــــل تو كيوان مـــن

مولانا

0 Comments:

Post a Comment

<< Home